فهرست مطالب

مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران
سال یازدهم شماره 3 (پیاپی 44، تابستان 1392)

  • تاریخ انتشار: 1392/05/01
  • تعداد عناوین: 8
|
  • کامران اسدی، احمدرضا میربلوک*، علی کریمی، محمدصادق موسوی، سپهر ساغری، صادق عابدی، ارد غریبی، علی تبریزی صفحات 91-96
    پیش
    زمینه
    خونریزی ازمحل دریل پیچ پروگزیمال درشکستگی های گردن فمورممکن است توانایی پیشگویی در تشخیص نکروز آواسکولار را داشته باشد. در این مطالعه رابطه خونریزی از پیچ پروگزیمال درطی تثبیت داخلی شکستگی ها گردن فمور و نکروز آواسکولار بررسی شد.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه توصیفی مقطعی، بیماران بین 19تا 60 سال که با شکستگی گردن فمور در طی سال 1387 به مراکز خدماتی درمانی رشت مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. متغیرهای سن، جنس و نوع شکستگی (براساس گروه بندی «گاردن») ثبت گردید. سپس براساس درناژ یا عدم درناژ خون از سوراخ انتهای پیچ پروگزیمال بعد از گذشت حداکثر 5 دقیقه، وجود یا عدم وجود خونریزی ثبت شد.
    یافته ها
    در این بررسی 40 بیمار با میانگین سنی 4.14±78.39 وارد مطالعه شدند. 22 نفر (55%) از انتهای پیچ پروگزیمال خونریزی داشتند و 18 نفر (45%) هیچ گونه خونریزی نداشتند. میزان بروز نکروز آواسکولار در افراد بدون خونریزی انتهایی پیچ پروگزیمال 11 مورد (61%) بود که ان اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (0.005=p).
    نتیجه گیری
    باتوجه به میزان بروز نکروز آواسکولار در افراد بدون خونریزی پیچ پروگزیمال، می توان گفت خونریزی از محل این پیچ در شکستگی های گردن فمور شانس بروز نکروز آواسکولار سر فمور را کاهش می دهد و می تواند در آینده این انتخاب را پیش روی جراحان قرار دهد تا به جای جااندازی و تثبیت داخلی، از همان ابتدا آرتروپلاستی اولیه انجام دهند.
    کلیدواژگان: نکروز سر فمور، شکستگی گردن فمور، تثبیت داخلی شکستگی، خونریزی
  • کامران مظفریان*، سوسن عندلیبی، حمیدرضا زموده صفحات 97-101
    پیش
    زمینه
    آسیب باز تاندون های فلکسور و اکستانسور در دست و ساعد بیماران بسیار شایع می باشد اما تشخیص و درمان آن در کشورمان نواقصی دارد. بررسی این ضایعات قدم اول در خاتمه دادن به این مشکل می باشد.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه گذشته نگر، 852 بیمار که با تشخیص آسیب باز تاندون فلکسور و/یا اکستانسور مچ و/یا انگشتان در طی یک سال در یک مرکز درمانی شیراز عمل جراحی شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.
    یافته ها
    مردان 30-16 سال بیشترین مراجعان بودند و شایع ترین آسیب بریدگی با شیشه بود. ضایعات تاندون های فلکسور در منطقه 4 و ضایعات تاندون های اکستانسور در منطقه 5 شایع تر بود. 6.22% بیماران صدمه عصبی عروقی همراه داشتند. شایع ترین عصب آسیب دیده عصب دیژیتال و پس از آن عصب اولنار بود. در 1/6% بیماران یکی از شریان های رادیال یا اولنار آسیب دیده بود.
    نتیجه گیری
    معاینه دقیق عصب ها و به خصوص عصب دیژیتال که معمولا ممکن است فراموش شود، اهمیت دارد. تعداد بسیار زیاد ضایعات تاندونی تنها در یک بیمارستان کشور از یک طرف و احتمال عدم تشخیص این ضایعات توسط همکاران غیرارتوپد از طرف دیگر حاکی از آن است که بایستی به روند فعلی تشخیص و درمان این ضایعات خاتمه داده شود.
    کلیدواژگان: آسیب تاندون، آسیب مچ، آسیب دست، آسیب انگشت، آسیب باز
  • محمد رازی، محمد مهدی سرزعیم*، غلامحسین کاظمیان، فریده نجفی، محمد امین نجفی صفحات 102-109
    پیش
    زمینه
    انتخاب نوع گرافت برای بازسازی رباط متقاطع جلویی همچنان بحث بر انگیز است. هدف از این تحقیق، مقایسه نتایج گرافت پاتلا با گرافت چهارلایه سمی تندینوس گراسیلیس جهت بازسازی رباط متقاطع جلویی طی 3 سال پیگیری بود.
    مواد و
    روش
    در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، 71 بیمار با میانگین سنی 29 سال برای پارگی رباط متقاطع جلویی طی یک سال درمان شدند. چهل و شش بیمار به روش گرافت استخوان تاندون پاتلا استخوان و 41 بیمار به روش همسترینگ چهارلایه جراحی شدند. در زمان آخرین پیگیری، 37 بیمار در گروه پاتلا و 34 بیمار در گروه همسترینگ، از نظر بازگشت به سطح فعالیت قبل از آسیب، درد، پایدری زانو، محدودیت حرکت، نمره IKDC و عوارض آن ارزیابی شدند.
    یافته ها
    طی 36ماه پیگیری، 34بیمار در گروه پاتلا و 28بیمار در گروه همسترینگ نمره IKDC خوب تا عالی داشتند (0.05≤p). تست«لاکمن» (Lachman) در 23 بیمار گروه پاتلا و 11 بیمار گروه همسترینگ طبیعی بود (0.043=p). در آخرین پیگیری، تست «پی ووت شیفت» (Pivot-shift) در 29 بیمار گروه پاتلا و 15 بیمار گروه همسترینگ، نرمال بود (0.038=p). تفاوت قابل توجهی در اختلاف قطر ران، افیوژن، محدوده حرکتی زانو، درد و عوارض پس از جراحی مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    تمایل بیشتر به افزایش لاکسیتی و گرید تست «پیووت شیفت» در بیمارانی که تحت بازسازی زانو به روش همسترینگ قرار گرفتند در مقایسه با روش پاتلا وجود داشت. در رابطه با سطح فعالیت و عملکرد زانو، دو گروه نتایج مشابهی داشتند.
    کلیدواژگان: رباط متقاطع جلویی، بازسازی، گرافت تاندون پاتلا، انتقال تاندون
  • محمد جعفر امامی، فریدون مجتهد جابری، نگار آذرپیرا، امیررضا وثوقی*، نادر تنیده صفحات 110-116
    پیش
    زمینه
    پیشگیری از فیبروز داخل مفصلی از طریق داروها و روش های جراحی مختلف، مقوله مهمی در ارتوپدی مدرن می باشد. این مطالعه جهت تعیین اثر داروی بواسی زوماب بر فیبروز داخل مفصلی در خرگوش ها انجام شد.
    مواد و روش ها
    فیبروز داخل مفصلی با برداشتن استخوان کورتیکال در سمت داخل کوندیل فمور سمت راست 30 خرگوش سفید زیر بیهوشی القا شد. خرگوش ها به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. گروه کنترل سرم نمکی گرفتند، گروه یک تزریقه؛ تحت تزریق داخل مفصلی داروی بواسی زرماب (2.5 mg/kg) و گروه دو تزریقه، تحت دو تزریق داخل مفصلی در روز عمل جراحی و 14 روز بعد از آن قرار گرفتند. چهل و پنج روز بعد از جراحی، حیوانات قربانی شدند. شدت فیبروز با میزان دامنه حرکت مفصل، مقیاس چسبندگی ماکروسکوپی و متغیرهای میکروسکوپی سنجیده شدند.
    یافته ها
    اگرچه اختلاف معناداری بین گروه های کنترل و یک تزریقه از لحاظ متغیرهای ماکروسکوپی (دامنه حرکت مفصل و مقیاس چسبندگی) دیده نشد اما از لحاظ میکروسکوپی، همه متغیرها به جز بافت گرانولاسیون در گروه یک تزریقه بهتر بودند. گروه دو تزریقه در مقایسه با گروه یک تزریقه، نه تنها از لحاظ دامنه حرکت مفصل (0.001=p) و مقیاس چسبندگی (0.012=p)، بلکه از لحاظ تمامی متغیرهای میکروسکوپی، به جز میزان سلول ها و بافت گرانولاسیون، نسبت به گروه یک تزریقه برتری داشتند.
    نتیجه گیری
    اگرچه تک دوز تزریق داخل مفصلی بواسی زوماب در پیشگیری از ایجاد فیبروز داخل مفصلی موثر است، اما تزریق مجدد آن باعث نتایج بهتری می شود.
    کلیدواژگان: فیبروز، مفاصل، فاکتور رشد اندوتلیال عروق، خرگوش، تزریق
  • حمیدرضا یزدی، فرشته شاهچراغی، فرزاد یزدی، مهدی رمضان شیرازی*، حمیدرضا دهقانی صفحات 117-120
    پیش
    زمینه
    هدف از این مطالعه، تعیین اثر سه ماده ضد عفونی کننده کلرهگزیدین 0.4%، بتادین 10% و نیومایسین پلی میکسین B در استریل کردن تاندون آلوده در خرگوش ها بود.
    مواد و روش ها
    در شرایط استریل، تاندون آشیل از 20 خرگوش برداشته شد و به قطعات یک سانتی متری برش داده شد. در مجموع 200 نمونه تاندون به دست آمد. نمونه ها به مدت 15 ثانیه در کف اتاق عمل قرار داده شدند و در یکی از چهار گروه تجربی قرار گرفتند. در گروه اول (گروه کنترل)، نمونه ها پس از غوطه وری در محلول نرمال سالین به محیط کشت انتقال داده شدند. در سه گروه دیگر، قبل از انتقال به محیط کشت، نمونه ها برای 90 ثانیه با نرمال سالین شستشو داده شد و در یک محلول آنتی بیوتیک (نئومایسین- پلی میکسین B) (گروه دوم)، کلرهگزیدین 0.4% (گروه سوم) و بتادین 10% (گروه چهارم) قرار گرفت.
    یافته ها
    در گروه اول 41 مورد از 50 نمونه کشت مثبت داشتند. در 50 نمونه از گروه چهارم دو مورد کشت مثبت پس از 10 روز نگهداری در انکوباتور یافت شد، در حالی که در گروه دوم و سوم هیچ نمونه کشت مثبت مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    کلرهگزیدین 0.4% و نئومایسین - پلی میکسین Bبهترین ضدعفونی کننده برای استریل کردن نمونه تاندون آلوده می باشند؛ اگرچه تفاوت قابل توجهی از نظر آماری با بتادین ندارند.
    کلیدواژگان: استریل کردن، آلودگی ابزار، مواد ضدعفونی کننده موضعی، خرگوش
  • صفحات 121-125
    روسای جلسه: دکتر جواد پرویزی، دکتر تورستن گرک قسمت دوم: آماده سازی قبل از عمل پوست متن کامل موجود است.
  • بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از پیوند تاندون همسترینگ و تاندون پاتلار (بررسی مقایسه ای نتایج کوتاه مدت)
    صفحات 130-135
    پیش
    زمینه
    درمورد انتخاب پیوند مناسب برای بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی تناقضات زیادی وجود دارد. در مطالعه حاضر، نتایج بالینی و عملکردی بازسازی آرتروسکوپی رباط متقاطع جلویی با استفاده از تاندون همسترینگ داخلی و تاندون پاتلار مقایسه شدند.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه گذشته نگر، 88 بیمار دچار آسیب رباط متقاطع جلویی در یک مرکز درمانی شهر یزد بررسی شدند. بیماران بر اساس نوع اتوگرافت مورد استفاده برای بازسازی آرتروسکوپی رباط متقاطع جلویی به دو گروه تاندون همسترینگ (48 نفر) و تاندون پاتلار (40 نفر) تقسیم شدند. در معاینه نهایی که پس از 2.2±18.5 ماه در گروه همسترینگ و 2.9±19.3ماه در گروه پاتلار انجام شد، شدت درد با استفاده از معیار دیداری درد (VAS) و دامنه خمیدگی زانو اندازه گیری شد. نتایج جراحی با استفاده از نمره «تگنر لی شلم» و KOOS و توانایی بازگشت بیماران به فعالیت قبلی ارزیابی شد.
    یافته ها
    بین دو گروه از نظر دامنه خمیدگی زانو، نمره KOOS و «تگنر لی شلم» اختلاف معنی دار وجود نداشت. میانگین نمره دیداری درد در گروه همسترینگ 0.3±0.9و گروه پاتلار5/0±15/1 بود (0.05≤p). 80% بیماران گروه تاندون پاتلار و 4/85% بیماران گروه همسترینگ توانایی بازگشت به فعالیت قبلی را به دست آوردند (0.05≤p).
    نتیجه گیری
    بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی با استفاده از اتوگرافت تاندون پاتلار و تاندون همسترینگ داخلی در کوتاه مدت موثر و با نتایج مطلوب بالینی و عملکردی همراه است و نوع گرافت تاثیری در نتایج کوتاه مدت بازسازی آرتروسکوپیک این رباط ندارد.
    کلیدواژگان: رباط متقاطع جلویی، آرتروسکوپی، بازسازی، پیوند استخوان، تاندون پاتلار، استخوان، نتیجه درمان
  • بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از پیوند تاندون همسترینگ و تاندون پاتلار (بررسی مقایسه ای نتایج کوتاه مدت)
    حلیل زارع، عارفه هدایتی*، محمدرضا هدایتی، محمود وکیلی، مهندس فرشاد صفدری صفحات 130-135
    پیش
    زمینه
    درمورد انتخاب پیوند مناسب برای بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی تناقضات زیادی وجود دارد. در مطالعه حاضر، نتایج بالینی و عملکردی بازسازی آرتروسکوپی رباط متقاطع جلویی با استفاده از تاندون همسترینگ داخلی و تاندون پاتلار مقایسه شدند.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه گذشته نگر، 88 بیمار دچار آسیب رباط متقاطع جلویی در یک مرکز درمانی شهر یزد بررسی شدند. بیماران بر اساس نوع اتوگرافت مورد استفاده برای بازسازی آرتروسکوپی رباط متقاطع جلویی به دو گروه تاندون همسترینگ (48 نفر) و تاندون پاتلار (40 نفر) تقسیم شدند. در معاینه نهایی که پس از 2.2±18.5 ماه در گروه همسترینگ و 2.9±19.3ماه در گروه پاتلار انجام شد، شدت درد با استفاده از معیار دیداری درد (VAS) و دامنه خمیدگی زانو اندازه گیری شد. نتایج جراحی با استفاده از نمره «تگنر لی شلم» و KOOS و توانایی بازگشت بیماران به فعالیت قبلی ارزیابی شد.
    یافته ها
    بین دو گروه از نظر دامنه خمیدگی زانو، نمره KOOS و «تگنر لی شلم» اختلاف معنی دار وجود نداشت. میانگین نمره دیداری درد در گروه همسترینگ 0.3±0.9و گروه پاتلار 0.5±1.15 بود (0.05≤p). هشتاد درصد بیماران گروه تاندون پاتلار و 85.4% بیماران گروه همسترینگ توانایی بازگشت به فعالیت قبلی را به دست آوردند (0.05≤p).
    نتیجه گیری
    بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی با استفاده از اتوگرافت تاندون پاتلار و تاندون همسترینگ داخلی در کوتاه مدت موثر و با نتایج مطلوب بالینی و عملکردی همراه است و نوع گرافت تاثیری در نتایج کوتاه مدت بازسازی آرتروسکوپیک این رباط ندارد.
    کلیدواژگان: رباط متقاطع جلویی، آرتروسکوپی، بازسازی، پیوند استخوان، تاندون پاتلار، استخوان، نتیجه درمان
|
  • Dr. Kamran Asadi, Dr. Ahmad Reza Mirbolook *, Dr. Ali Karimi, Mohammad Sadegh Mousavi, Sepehr Saghari, Sadegh Abedi, Ord Gharibi, Dr. Ali Tabrizi Pages 91-96
    Background
    Bleeding from proximal screw drill-site in femoral neck fractures may have the ability to predict the occurance of avascular necrosis of femoural head. In this study the relationship of bleeding from proximal screw drill-site during internal fixation of femoral neck fractures with rate of avascular necrosis was studied.
    Methods
    This study is a cross-sectional study that was carried out on 19 to 60 year patients with femoral neck fracture that referred to health care centers in Rasht، Iran during the year 2008. The age، sex، type of fracture based on Garden Category were recorded. Then، presence or absence of bleeding from the proximal screw holes within the first 5 minutes was recorded.
    Results
    In this study، 40 patients were enrolled with mean age of 39. 78±14. 4. Twenty two patients (55%) had bleeding from the proximal end of the screw، and 18 (45%) did not have any bleeding. Bleeding from proximal screw hole in patients without avascular necrosis was seen in 11 cases (61. 1%). This difference was statistically significant (p=. 005).
    Conclusions
    Presence of bleeding from proximal screw hole in femoral neck fracture reduces odds of AVN in femoral head fracture and can help deciding between internal fixation or arthroplasty for treatment of such a fracture.
    Keywords: Femur head necrosis, Femoral neck fractures, Fracture fixation, internal, Bleeding
  • Dr. Kamran Mozafarian *, Dr. Sousan Andalibi, Dr. Hamidreza Zemoodeh Pages 97-101
    Background
    Flexor and extensor tendon laceration is very common. The evaluation of these injuries may help to highlight the problem and put an end to missed diagnosis and mismanagement of these injuries.
    Methods
    In a retrospective study، 852 patients who have been operated during one year (March 2011 to March 2012) in a training hospital in Shiraz، Iran were evaluated.
    Results
    The 16-30 years old men were mostly affected. Flexor tendon injury was more common in zone IV and extensor tendon laceration in zone V. Associated nerve and/or arterial lacerations were detected in 22. 6% patients. Digital nerve was the most commonly injured nerve followed by ulnar nerve. Radial or ulnar artery lacerations were seen in 6. 1% of the patients.
    Conclusions
    Digital nerve is the most commonly injured nerve and should be examined precisely. The high number of affected patients in short period and the possibility of missed diagnosis by non orthopaedic physicians may signify the importance of termination of mismanagement of these injuries by general practitioners and specialists other than orthopaedic surgeons.
    Keywords: Tendon injuries, Injuriy, wrist, hand, finger, Lacerations
  • Pages 102-109
    Background
    The choice of graft for anterior cruciate ligament ACL reconstruction remains controversial. This study aimed to compare clinical results of bone-patellar tendon-bone (BPTB) grafts and four-strand semitendinosus-gracilis grafts for ACL reconstruction over a 3 year follow-up interval.
    Methods
    In a randomized clinical trial study، 71 patients with an average age of 29 years were treated for ACL between 2008 and 2009. Forty six patients underwent reconstruction with BPTB autograft، and 41 were treated with ST autograft. In the last year of follow-up، 37 patients in patella group and 34 patients in hamstring group were evaluated in terms of return to pre-injury activity level، pain، knee stability، range of motion، IKDC score and complications.
    Results
    At 36 month follow-up، 34 patients in BPTB and and 28 in ST group، had good-to-excellent IKDC score (p≥. 05). Lachman test was graded normal، for 23 while patients in BPTB and / in ST group، (p=. 043) normal pivot-shift test was present in، 29 and 15 patients، respectively (p=. 038). There was no significant difference in terms of thigh circumference knee effusion، range of motion or pain. The complications rate was also similar.
    Conclusions
    These results indicate a trend toward increased graft laxity and pivot-shift grades in patients undergoing reconstruction with hamstring autograft compared with patella tendon. However، the two groups had comparable results in terms of activity level، and knee function.
    Keywords: Anterior cruciate ligament, Reconstruction, Bone, patellar tendon, bone grafts, Tendon transfer
  • Dr. Mohammad Jafar Emami, Dr. Fereidoon Mojtahed Jaberi, Dr. Negar Pages 110-116
    Background
    Prevention of arthrofibrosis by different drugs and surgical techniques is an essential issue in modern orthopaedics. This study investigated the effect of bevacizumab on intra-articular fibrosis in a rabbit animal model.
    Methods
    Arthrofibrosis was induced in right stifle joint of thirty male white rabbits by removing the cortical bone of femoral condyle in medial gutter under general anesthesia. The rabbits were randomly divided into three equal groups. The control group received intra-articular injection of saline; the «one-injection» group received a single dose of bevacizumab (2. 5 mg/kg)، and the «two-injection» group received two intra-articular injections on the day of operation and 14 days later. Forty five days after the surgery، the animals were sacrificed. The severity of fibrosis was assessed by range of motion of the stifles، macroscopic adhesion score، and histopathologic variables.
    Results
    Although no statistical difference was seen between the control group and the «one-injection» group in terms of range of motion and macroscopic evaluation، the histopathologic variables in prevention of arthrofibrosis، except for the granulation tissue، were significantly better in the «one-injection» group. The «two-injection» group in comparison to the «one-injection» group was better not only in range of motion evaluation (p=. 001) and visual adhesion score (p=. 012)، but also in most of the histopathologic variables، except for the cell count and granulation tissue.
    Conclusions
    Two injections of bevacizumab for prevention of arthrofibrosis resulted in better outcome than single injection.
    Keywords: Fibrosis, Joints, Vascular endothelial growth factor, Rabbits, Injection
  • Hamidreza Yazdi, Fereshteh Shahcheraghi, Farzad Yazdi, Mehdi Ramezan Shirazi *, Hamidreza Dehghani Pages 117-120
    Background
    The aim of this study was to determine the efficacy of different antiseptic solutions (Control group (I)، Antibiotic solution (II)، Chlorhexidine. 4% (III)، and povidone – iodine 10% (IV) in sterilizing contaminated osteochondral plugs.
    Methods
    Under sterile conditions، the femoral head and condyles of 20 rabbits were removed and cut into equal osteochondral pieces. A total of 200 osteochondral specimens were obtained. All 200 specimens were dropped on the operating room floor for 15 seconds and assigned to one of four experimental groups. Group I samples were cultured after washing with normal saline solution (Control group). In other three groups، prior to culturing process، samples were placed in an antibiotic solution after washing with normal saline (Neomycin & Polymyxin) (group II)، Chlorhexidine. 4% (group III)، and povidone - iodine 10% (group IV)، respectively.
    Results
    In group I، 41 of 50 specimens had positive cultures. Of 50 specimens of group IV، 2 specimens had positive cultures after 10 days; while in group II and III no positive cultures were found.
    Conclusions
    All three agents including antibiotic solution، povidone-iodine 10% and chlorhexidine 0. 4% seem effective in sterilizing the contaminated osteochondral samples.
    Keywords: Sterilizing, Equipment contamination, Anti infective agents, local, Rabbit
  • Reconstruction of Anterior Cruciate Ligament with Medial Hamstring or Patellar Tendon Graft (Comparative Study of Short-Term Results)
    Pages 130-135
    Background
    There is a great debate about the proper autograft for arthroscopic anterior cruciate ligament reconstruction (ACLR). In current study، we compared the clinical and functional outcomes of ACLR using either medial hamstring (MH) tendon or patellar tendon (PT).
    Methods
    Eighty eight patients with anterior cruciate ligament (ACL) injury contributed to a retrospective study. The study was done in a teaching hospital in Yazd، Iran. Patients were divided into two groups based on the type of autograft used for ACLR: MD (48 patients) and PT (40 patients). In a follow-up of 18. 5±2. 2 months in MH and 19. 3±2. 9 months in PT group، the pain was analized using visual analogue scale (VAS) and the range of knee flexion was measured. The result of the surgery was assessed utilizing Tegner-Lysholm score، KOOS (Knee injury and osteoarthritis outcomes) and return to the previous activity.
    Results
    The two groups were the same in term of range of knee flexion، KOOS and Tegner-Lysholm score. The VAS averaged. 9±. 3 in MH and 1. 15±. 5 in PT groups، with no significant difference. Return to previous activity was seen in 80% of PT group and 85. 4% of MH group.
    Conclusions
    ACLR using either MH or PT autograft، is effective in short-term، and is associated with satisfactory clinical and functional outcomes.
    Keywords: Anterior cruciate ligament, Arthroscopy, Reconstruction, Bone, patellar tendon, bone grafting, Treatment outcome
  • Reconstruction of Anterior Cruciate Ligament with Medial Hamstring or Patellar Tendon Graft (Comparative Study of Short-Term Results)
    Jalil Zaree, Arefeh Hedayati*, Mohammad Reza Hedayati, Mahmoud Vakili, Farshad Safdari Pages 130-135
    Background
    There is a great debate about the proper autograft for arthroscopic anterior cruciate ligament reconstruction (ACLR). In current study، we compared the clinical and functional outcomes of ACLR using either medial hamstring (MH) tendon or patellar tendon (PT).
    Methods
    Eighty eight patients with anterior cruciate ligament (ACL) injury contributed to a retrospective study. The study was done in a teaching hospital in Yazd، Iran. Patients were divided into two groups based on the type of autograft used for ACLR: MD (48 patients) and PT (40 patients). In a follow-up of 18. 5±2. 2 months in MH and 19. 3±2. 9 months in PT group، the pain was analized using visual analogue scale (VAS) and the range of knee flexion was measured. The result of the surgery was assessed utilizing Tegner-Lysholm score، KOOS (Knee injury and osteoarthritis outcomes) and return to the previous activity.
    Results
    The two groups were the same in term of range of knee flexion، KOOS and Tegner-Lysholm score. The VAS averaged. 9±. 3 in MH and 1. 15±. 5 in PT groups، with no significant difference. Return to previous activity was seen in 80% of PT group and 85. 4% of MH group.
    Conclusions
    ACLR using either MH or PT autograft، is effective in short-term، and is associated with satisfactory clinical and functional outcomes.
    Keywords: Anterior cruciate ligament, Arthroscopy, Reconstruction, Bone, patellar tendon, bone grafting, Treatment outcome